Kunstbende-winnaar Lauren: ‘Docenten kunnen creativiteit maken of breken’

‘Het was alsof ik mezelf zag, maar dan tien jaar later’ 

 

Eigenlijk wilde Lauren helemaal niet meedoen aan Kunstbende. Er was heel wat voor nodig: een mail van de docent op het mbo, tip van een huisgenoot én een uitnodiging van Kunstbende zelf. Toen pas stuurde die  vijf outfits in. Lauren won de landelijke Kunstbende finale in 2022 in de categorie Fashion met modeperformance ‘Buitenspelen’. Diens mbo-docent Francis Ames was niet verbaasd. ‘Je zag gewoon dat Lauren altijd met een hoofd vol ideeën de klas binnenkwam.’

 

Inmiddels bereidt Lauren zich voor op kunstacademie Fashion design op ArtEZ en maakt nog steeds outfits. ‘Ik ben nu bezig met een jurk die lijkt op een harnas, gemixt met prinsessen- en prinsenkleding.’ Want dat is wat Lauren al van jongs af aan doet, ontwerpen. ‘Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik niet anders kan dan dingen maken. Vanaf dat ik mezelf kon aankleden, zocht ik mijn eigen kleren uit, dat mocht echt niemand anders doen. Mijn moeder was wel eens chagrijnig als er weer overal kleren lagen.’  

'Het is goed om dingen te doen die ik eng vind'

Heel gek voelde het voor Lauren om jaren later bij Kunstbende als beste ontwerper uitgekozen te worden. ‘Ik was een paar maanden daarvoor gestopt met de fashion-opleiding aan mbo Rijn IJssel. Even geen druk meer. Ik dacht: een wedstrijd, dan moet je praten op een podium, dat ga ik echt niet doen.’ Dat Lauren toch besloot mee te doen kwam vooral door de liefde voor mode. ‘En het is goed om dingen te doen die ik eng vind.’ Het heeft veel gebracht. In het voortraject kreeg Lauren workshops van onder andere woldesigner Nadie Borggreve. ‘Daar heb ik goede gesprekken mee gehad. Het was alsof ik mezelf zag, maar dan tien jaar later. Ik kreeg een goed beeld van de modewereld, van hoe mijn toekomst eruit zou kunnen zien. Als je niet in dat wereldje zit, heb je geen idee hoe dat eruitziet.’  

 

Dat is ook hoe mbo-docent en ontwerper Francis Ames zelf haar weg vond in de mode. ‘Tijdens mijn stages voor mijn opleidingen sprak ik mensen uit het vak en zag ik: oké, het kan dus wel, je kunt hier gewoon je vak van maken.’ En zo benaderde ze ook Lauren op Rijn IJssel. ‘In persoonlijke gesprekken tussen de lessen door sparde ik wel eens met Lauren over wat hun pad zou kunnen zijn. De kunst is dan te kijken waar de studenten het beste floreren, ontdekken waar ze blij van worden, waar ze zelf mee komen. En ik kijk ook naar het werk. Lauren is heel beeldend, kan zich op die manier heel goed uiten. Studenten hebben dat vaak helemaal niet door, die zien vaak wat ze niet kunnen. Je moet kijken naar wat wel kan, vanuit mogelijkheden denken.’ Francis heeft veel vertrouwen in Lauren. ‘Op de kunstacademie past Lauren goed. Direct vanaf het begin wist Lauren wat hen wilde. Mode. Tijdens praktische oefeningen zag ik Lauren vaak afdwalen: schetsjes en notities maken. Altijd een hoofd vol ideeën. Voor een docent is het heel leuk dat iemand met eigen ideeën komt.’ 

 

Ze keek vooral naar wat ik wél deed. Echt een leuke docent.

De klik was wederzijds, vertelt Lauren. ‘Er was een soort herkenning, ook omdat ze zelf jong is. Ik had niet het gevoel van een docent-leerling verhouding, ik had het idee dat ze zichzelf zag in haar leerlingen. En ze was altijd heel enthousiast over mij en over mijn werk, ook al kwam ik weinig op school. Dat was goed voor mijn zelfvertrouwen, dat ze niet alleen keek naar de omvang van mijn productie, maar vooral naar wat ik wél deed. Echt een leuke docent. Ja, voor haar wilde ik wel naar school en mijn werk doen. Ze is grappig en heeft hele goede lessen. Ik ben dyslectisch en soms snel afgeleid, maar bij haar kon ik goed opletten, omdat ze de lessen interessant maakte met bijvoorbeeld spellen. Daar kon ik wel goed mee leren.’  

 

Francis: ‘Ik denk dat je ten eerste als docent flexibel moet zijn en enthousiast over je vak. Dat geeft de student vertrouwen. En geef ze daarnaast vrijheid. Je geeft ze wel kaders, maar daarbinnen mogen ze hun eigen gang gaan. Lauren pakte die autonomie. Vertel ook persoonlijke dingen: laat het je leerlingen weten als je een keer niet zo’n lekkere dag hebt, omdat bij jou ook wel eens iets niet lukt. Dat maakt docent en leerling gelijk, je maakt immers samen het onderwijs.’  

 

Docenten kunnen creativiteit bij jongeren maken of breken, denkt Lauren. ‘Ik hoor wel eens dat docenten onaardig doen over jonge kunstenaars. Dat is onnodig: zij zorgen juist voor vernieuwing en ontwikkeling. En je moet ook als docent niet te strikt voorschrijven hoe iets moet, omdat je het anders niet zou redden in de harde wereld. Dat zorgt alleen maar voor angst. Wat werkt is persoonsgericht kijken waar iemand goed in is en daar ondersteunen waar iemand beter in kan worden. En als laatste: aangeven dat het oké is om dingen moeilijk te vinden, je kunt niet overal goed in zijn.’  

Over diens droom voor de toekomst zegt Lauren: ‘Echt geen idee nog, dat kan van alles zijn. Ik heb ook het gevoel dat ik dat nog niet hoef te weten. Mijn werk is nog zo in ontwikkeling, dat zal op de kunstacademie wel allemaal gevormd worden. Maar ik ben daar niet zo mee bezig. Ik hoop wel dat het in ontwikkeling blijft, ik vind verandering gewoon heel erg leuk.’ 

 

Tekst: Tim Pardijs  foto's: Pim Geerts